കാർമേഘമാലകൾ മനമാകും മാനത്തുരുണ്ട് കയറി
അട്ടഹാസം മുഴക്കിയാ
കാർമുകിലുകൾ പൊട്ടിത്തെറിച്ചു
പലതുള്ളികളൊരു പുഴയായി
വഴി തെറ്റിയൊഴുകുമാ പുഴ
എൻ കവിൾത്തടം നനച്ചിറങ്ങി..
വർഷം വർഷങ്ങൾ താണ്ടി ഭീകരരൂപിയായ്.....
----------------------------------------------------------------------------
എന്താ ഇങ്ങിനെ? ജീവിതം മുന്നോട്ട് പോകുന്തോറും പലതും എന്നെ അത്ഭുതപ്പെടുത്തിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നു. പല മനസ്സുകൾ,ബന്ധങ്ങൾ,ബന്ധനങ്ങൾ,ഇഷ്ടങ്ങൾ,ഇഷ്ടക്കേടുകൾ.... പലതിലും ഞാനുമുണ്ടെങ്കിലും എല്ലാവരിൽ നിന്നും വ്യത്യസ്ഥമായി എനിക്ക് മാത്രമെന്താ ഇങ്ങിനെയൊരു അവസ്ഥ? എല്ലാവരുടേയും ജീവിതം ഓരോ കഥകളാണ്. പലരുടേയും കഥകളിൽ നമുക്കുമുണ്ടാകും റോളുകൾ. എനിക്കുമുണ്ടായി അനുഭവങ്ങൾ. പക്ഷേ എവിടേയും എങ്ങും ഒന്നുമാവാനാകാതെ എനിക്ക് പിൻ വാങ്ങേണ്ടി വരുന്നു. അടുപ്പമുള്ളവരിൽ നിന്നും അകലാനാഗ്രഹിക്കുന്നു, അതിനായി കാരണങ്ങൾ കണ്ടെത്തുന്നു. എന്നെ വേട്ടയാടുന്ന പൂർവ്വകാല അനുഭവങ്ങൾ ഒരു സൈക്കിൾ പോലെ എന്നിലേക്ക് തിരികെയെത്തുന്നു. ചെയ്ത്കൂട്ടുന്നവയെല്ലാം വലുപ്പച്ചെറുപ്പമില്ലാതെ അബദ്ധങ്ങളായി മാറുന്നു. Pastൽ നഷ്ടപ്പെട്ട എന്തിനോ വേണ്ടി മനസ്സ് ഉഴറി നടക്കുന്നു. ചെകുത്താന്റെ പണിപ്പുരയായി മനസ്സ് മാറുന്നു. മനസ്സിന്റെ ബലക്ഷയം ശരീരത്തിലേക്കും വന്ന് തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു. സന്തോഷിക്കാൻ കാരണങ്ങളുണ്ടായിട്ടും മനസ്സിലേക്ക് നെഗറ്റീവ് ചിന്തകൾ മാത്രേ കടന്നു വരുന്നുള്ളു. മനസ്സ് ഇടുങ്ങി ഇടുങ്ങി ഇല്ലാതായിരിക്കുന്നു. ചിരികൾക്കും കരച്ചിലിനും ഇടയിലുള്ള അകലം നന്നേ കുറഞ്ഞിരിക്കുന്നു, ഭ്രാന്തനെന്നുള്ള വിളിപ്പേരുടൻ തന്നെ കേൾക്കുമെന്ന് ഭയക്കുന്നു. എന്നെ സ്നേഹിക്കുന്നവരുടെ മനസ്സ് വിഷമിപ്പിച്ച് സന്തോഷം കണ്ടെത്തുകയും അവർ വിഷമിച്ചു എന്നറിഞ്ഞാൽ അവരെക്കാളേറെ വിഷമിക്കുകയും ചെയ്ത് കൊണ്ടേയിരിക്കുന്നു. പലതരത്തിലുള്ള താരതമ്യങ്ങൾക്ക് സ്വയം വിധേയനാവുന്നു, എല്ലാത്തിലും തോൽവി ഏറ്റ് വാങ്ങുകയും ചെയ്യുന്നു. എങ്ങെത്തുമെന്നോ എന്തായ്ത്തീരുമെന്നോ അറിയാനാവുന്നില്ല, ഈ അവസ്ഥയിൽ മുൻപോട്ട് പോകാൻ തീരെ താത്പര്യവും തോന്നുന്നില്ല, സ്വപ്നങ്ങൾ എന്റ്റെ തൊട്ടടുത്തെത്തിയിട്ട് പിടി തരാതെ പറന്ന് പോകുന്നു. സങ്കടം സഹിക്കാനാവുന്നില്ല.
[NB: ............................................................................
She loved me sometimes, and I loved her too.
How could one not have loved her great still eyes.
...........................................................................
...........................................................................
I no longer love her, that's certain, but maybe I love her.
Love is so short, forgetting is so long.
............................................................................]
